Με την διαδικασία την οποία προβλέπει ο Ν. 2215/1994 και την υπογραφή του Υπουργού Εσωτερικών Θεόδ. Λιβάνιου θα απονεμηθεί η ελληνική ιθαγένεια στον Παύλο και τον Νικόλαο (πρώην) Γλύξμπουργκ.
Ακολουθήστε μας στο BlueSky, στο mastodon, στο twitter και στο Facebook
Η διαδικασία
Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 5 του Ν. 2215/1994, τον οποίο έφερε και υποστήριξε το 1994 ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Παύλος και ο Νικόλαος θα πρέπει να:
(1) Δηλώσει ενώπιον του ληξίαρχου Αθηνών ότι
α. σέβεται ρητά και ανεπιφύλακτα το Σύνταγμα,
β. αποδέχεται και αναγνωρίζει το Πολίτευμα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας
γ. αποδέχεται και αναγνωρίζει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974 με το οποίο καθορίστηκε, κατά τρόπο μη υποκείμενο σε μεταβολή, η μορφή του πολιτεύματος.
δ. παραιτείται ρητά και ανεπιφύλακτα από κάθε είδους διεκδίκηση που συνδέεται με την κατά το παρελθόν άσκηση πολιτειακού αξιώματος ή της κατοχής τίτλου
(2) Εγγραφεί στα μητρώα αρρένων ή τα δημοτολόγια δήμου ή κοινότητας του κράτους με όνομα, επώνυμο και τα λοιπά κατά τον νόμο αναγκαία στοιχεία ταυτότητας
(3) Διαπιστωθεί η συνδρομή των παραπάνω προϋποθέσεων με απόφαση του Υπουργού Εσωτεριων.
Η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών
Το προτελευταίο εδάφιο της παρ. 5 του άρθρου 6 του Ν. 2215/1994 ορίζει ότι δεν αρκεί να επισκεφθεί ο Γλύξμπουργκ το Ληξιαρχείο και να κάνει τις παραπάνω δηλώσεις.
Πρέπει να ακολουθήσει η έκδοση Υπουργικής Απόφασης από τον Υπουργό Εσωτερικών η οποία θα διαπιστώνει ότι τηρήθηκε η διαδικασία και ότ πληρούνται οι προϋποθέσεις τις οποίες θέτει ο νόμος. Επομένως, ο Υπ. Εσωτερικών Θεόδωρος Λιβάνιος θα είναι εκείνος ο οποίος θέσει την υπογραφή του σε αυτήν την πράξη. Εκτός κι κάποιος από τους υφυπουργούς αναλάβει "το ποτήριον τούτο".
Σε κάθε περίπτωση όμως, για την έκδοση της Υπουργικής Απόφασης είναι προαπαιτούμενο να πρηγηθεί έλεγχος νομιμότητας εκ μέρους του Υπουργού Εσωτερικών.
Θα πρέπει να ελέγξει ότι το επώνυμο "Ντε Γκρες", το οποίο δήλωσαν τα αδέρφια Γλύξμπουργκ, είναι συμβατό με τον νόμο, την δήλωση ότι αποδέχονται το δημοκρατικό πολίτευμα, το Σύνταγμα και ότι δεν είναι ένας έμμεσος τρόπος να καταστρατηγήσουν το άρθρο 4 παρ. 7 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι τίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
Δεν είναι όμως μόνο το ότι θα εισάγουν με έμμεσο τρόπο τίτλο ευγενείας, κόντρα στο Σύνταγμα. Θα είναι και παραβίαση του Ν. 2215/1994 διότι με τον τρόπο αυτό θα αναιρούν την δήλωση τους ότι σέβονται και αποδέχονται το δημοκρατικό πολίτευμα αλλά και την δήλωση τους ότι αποδέχονται την βούληση του ελληνικού λαού, όπως αυτή εκφράστηκε στο δημοψήφισμα του 1974. Δηλαδή, η επιλογή του επωνύμου ενδέχεται να υποδηλώνει ότι δεν αποδέχονται το δημοκρατικό πολίτευμα και ότι έχουν ενεργές αξιώσεις μια μελλοντική παλινόρθωση, κάτι το οποίο είναι αντίθετο στις προϋποθέσεις τις οποίες θέτει ο νόμος. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να μην τους απονεμηθεί η ιθαγένεια διότι δεν θα συντρέχουν σωρευτικά οι προϋποθέσεις τις οποίες ορίζει ο νόμος.
Update 26.12.2024: Δημοσιεύτηκε η Υπουργική Απόφαση
Με αστραπιαία ταχύτητα δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Β 7035/20.12.20204) η Υπουργική Απόφαση με την οποία ο Υπ. Εσωτερικών Θεόδωρος Λιβάνιος διαπιστώνει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρο 6 παρ. 5 του Ν. 2215/1994.
Όπως αναφέρεται στο σώμα της Υπ. Απόφασης, οι δηλώσεις στο Ληξιαρχείο Αθηνών έγιναν την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024. Χρειάστηκε μόλις μία ημέρα για να ελέγξει ο Λιβάνιος την νομιμότητα τους και να την εκδώσει. Ο δυσκίνητος κρατικός μηχανισμός έδρασε με αστραπιαία ταχύτητα και δουλικότητα για να εξυπηρετήσει τους Γλύξμπουργκ.
Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο μας Γλύξμπουργκ: Δημοσιεύτηκε το ΦΕΚ με το όνομα "Ντε Γκρες"
Είχαν ιθαγένεια οι Γλύξμπουργκ?
Αντί άλλης απάντησης, παραπέμπουμε σε όσα είπαν οι Ευάγγελος Βενιζέλος και Γ. Α. Μαγκάκης κατά την συζήτηση του Ν. 2215/1994 ενώπιον της Βουλής, οι οποίοι υποστήριξαν με επιστημονική επάρκεια ότι η ιθαγένεια που είχαν ήταν παρακολούθημα του αξιώματος και ότι με το δημοψήφισμα του 1974 την είχαν απολέσει.
Εδώ θα βρείτε τα πρακτικά της συζήτησης στην Βουλή που έγινε στις 13 Απριλίου 1994 και εδώ την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου.
Η Νέα Δημοκρατία είχε αποχωρήσει από την συζήτηση. Κατηγορήθηκε από τα υπόλοιπα κόμματα ότι η αποχώρηση οφείλονταν στην αμηχανία της επειδή είχε στις τάξεις της νοσταλγούς της μοναρχίας.
Update 20.12.2024: Ο Μιχαήλ "Ντε Γκρες"
Σε ό,τι αφορά στο επώνυμο "Ντε Γκρες" το οποίο επέλεξαν οι Παύλος και Νικόλαος, επικαλούνται τα δημοσιεύματα ότι το είχε επιλέξει και ο Μιχαήλ Ντε Γκρες, εγγονός του βασιλέως Γεωργίου του Α' και το παρουσιάζουν ως ένα είδος "δεδικασμένου". Ότι τάχα αφού η Πολιτεία το αποδέχτηκε στην περίπτωση του Μιχαήλ άρα δεν έχει λόγο να μην το αποδεχτεί και για τους Παύλο και Νικόλαο.
Αρχικά επισημαίνεται ότι όσοι το επικαλούνται, δεν έχουν παρουσιάσει την Υπουργική Απόφαση με την οποία το 2004 απέκτησε ο Μιχαήλ το επώνυμο αυτό. Εμείς δεν την εντοπίσαμε (ακόμα). Συνεπώς, δεν είναι βέβαιο (ακόμα τουλάχιστον) ότι η εγγραφή του σε δημοτολόγια του Δήμου Αθηναίων έγινε με την διαδικασία του Ν. 2215/1994 ο οποίος απαιτεί την έκδοση Υπουργικής Απόφασης.
Στην πρώτη έκδοση του σχετικού λήμματος στην wikipedia την 2 Αυγούστου 2007, δεν αναφέρεται ότι είχε την ελληνική ιθαγένεια, αν και θα έπρεπε διότι υποτίθεται ότι την είχε αποκτήσει ήδη πριν από 3 χρόνια, το 2004. Η πρώτη αναφορά ότι στην wikipedia ότι είχε ιθαγένεια έγινε στην έκδοση της 3 Νοεμβρίου 2012. Ο ίδιος, σε συνέντευξή του το 2022 δεν διευκρινίζει εάν την απέκτησε με την διαδικασία του Ν. 2215/1994.
Επιπλέον πρέπει να επισημανθούν τα εξής. Ο Μιχαήλ ουδέποτε υπήρξε διεκδικητής της βασιλείας στην Ελλάδα. Μάλιστα, στις 29 Ιανουαρίου 1965 με το Βασιλικό Διάταγμα 71/1965 (ΦΕΚ Α 20/04.02.1965) παραιτήθηκε ανέκκλητα από το δικαίωμα διαδοχής επί του θρόνου για να παντρευτεί στις 7 Φεβρουαρίου 1965 την Μαρία Καρέλλα. Έκτοτε, ασχολήθηκε με το συγγραφικό του έργο και ουδέποτε εξεδήλωσε την βούληση να ασχοληθεί με την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Ακόμα και εάν πράγματι ισχύει ότι απέκτησε το 2004 το επώνυμο, ήταν, ad hoc κρινόμενο, κατά το κοινώς λεγόμενο "ακίνδυνος".
Στην περίπτωση του Παύλου και του Νικόλαου δεν υπάρχει η ρητή και κατηγορηματική εκπεφρασμένη βούλησή τους να μην ασχοληθούν με την ελληνική πολιτική ζωή ούτε κατηγορηματική δημόσια δήλωσή τους ότι θεωρούν πως η μοναρχία είναι παρελθόν για την Ελλάδα. Η κρίση είναι ad hoc και δεν αφορά σκέτο το επώνυμο και το εάν είναι αξιολογικώς ουδέτερο, αλλά εάν το επώνυμο υπό τον συγκεκριμένο φορέα του δεν έχει αξιολογική ουδετερότητα.
Εξάλλου, όσοι αναπολούν τον Μιχαήλ ως "δεδικασμένο", υπενθυμίζεται το εξής πρόσφατο παράδειγμα σε υψηλό πολιτειακό επίπεδο: την Τρίτη 2 Μαΐου 2023 με την υπ' αρ. 8/2023 Απόφαση της "Ολομέλειας" του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου" αποκλείστηκε από τις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 το κόμμα του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου "Πατριωτική Ένωση", διότι έκανε χρήση του ήλιου της Βεργίνας ο οποίος υποτίθεται συνιστά "εθνικό σύμβολο".
Όμως, 8 χρόνια πριν, το 2015, πάλι ο Άρειος Πάγος με την απόφαση 4/2015 του Α1 ́ Πολιτικού Τμήματος, είχε κρίνει νόμιμη την χρήση του ήλιου της Βεργίνας από το κόμμα "Χαρίζω χρέη, χαρίζω οικόπεδα κλπ". Το κόμμα αυτό είχε στο έμβλημά του το άστρο της Βεργίνας και δεν θεωρήθηκε τότε ότι συνιστά εθνικό σύμβολο ώστε να παραβιάζει την εκλογική νομοθεσία και να αποκλειστεί. Φυσικά, δεν ήταν το 2015 η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο κόμμα συμμετείχε σε εθνικές εκλογές με αυτό το έμβλημα. Είχε συμμετάσχει και στο παρελθόν σε προηγούμενες εκλογές. Διαβάστε περισσότερα για το θέμα στο άρθρο μας Εκλογές 2023: Όταν ο ήλιος της Βεργίνας δεν ήταν εθνικό σύμβολο.
Το "δεδικασμένο" δεν είναι θέσφατο ούτε γράφηκε στις πλάκες του Μωυσή. Αλλάζει. Σίγουρα όμως θα διευκολύνει ως άλλοθι τον Υπ. Εσωτερικών Θ. Λιβάνιο ο οποίος θα το αξιοποιήσει και θα το επικαλεστεί για να γλιτώσει από την "καυτή πατάτα".
Update 20.12.2024: Ανακρίβειες τα περί αναγνώρισης ιθαγένειας
Την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Θανάσης Μπαλέρμπας μιλώντας στην ΕΡΤΝews, ανέφερε πως τάχα η διαδικασία που ορίζει το άρθρου 6 του Ν. 2215/1994 δεν είναι απονομή ιθαγένειας αλλά δήθεν αναγνώρισή της. Χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει ο ίδιος τί σημαίνει "αναγνώριση".
"Στην προκειμένη περίπτωση με βάση το νόμο του 2215/1994, ένα νόμο τριάντα ετών, η αναγνώριση της ελληνικής ιθαγένειας – τονίζω το ‘’αναγνώριση’’, δεν είναι ούτε χορήγηση ούτε απόδοση, δηλαδή πολιτογράφηση"
Ουσιαστικά ο Γενικός Γραμματέας υποστήριξε ότι οι Γλύξμπουργκ έχουν ήδη την ιθαγένεια και ότι απλώς θα γίνει μία αναγνώριση - διαπίστωσή της.
Τα όσα είπε είναι ιστορικά και νομικά ανακριβή, κόντρα στην βούληση του ιστορικού νομοθέτη ο οποίος είχε δεχτεί ότι οι Γλύξμπουργκ είχαν απωλέσει την ιθαγένεια, ως παρακολούθημα του αξιώματος, και διαψέυδονται από την ίδια την συζήτηση Ν. 2215/1994 ενώπιον της Βουλής. Πρόκειται περί απονομής της ιθαγένειας την οποία δεν είχαν.
Είχε πει στην Ολομέλεια ο μεγάλος Γ. Α. Μαγκάκης (πρακτικά σελ. 32, 46, 50):
"Αλλά στρέφονται και κατά των διατάξεων του νομοσχεδίου που ξεκαθαρίζουν ότι με το δημοψήφισμα ο Γκλύξμπουργκ και η οικογένειά του δεν συνδέονται πια με την Ελληνική Πολιτεία, με την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη. Γιατί όπως γίνεται γενικά δεκτό οι βασιλιάδες είναι πολίτες της χώρας που βασιλεύουν, ως βασιλιάδες και μόνο. Με το να ορκισθούν μονάρχες όταν είναι μονάρχες εισαγωγής αποκτούν την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη. Γι αυτό δεν υπάρχει και πράξη απονομής ελληνικής ιθαγενείας στον Γεώργιο τον Α’. Η ορκομωσία ως "μονάρχη" τους καθιστά πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που αποβάλουν την βασιλική ιδιότητα, παύουν να είναι πολίτες της χώρας και επειδή υπηκοότητα ή άλλως ιθαγένεια έχουν μόνο οι πολίτες, παύουν να έχουν και ιθαγένεια. Αυτό δε, αποτελεί, θα λέγαμε, διεθνή πρακτική. Μόνο όταν αναγνωρίσουν κατά τη διεθνή πρακτική, σαφώς και αμετάκλητα το δημοκρατικό πολίτευμα και παραιτηθούν από κάθε διεκδίκηση επανόδου στο θρόνο, μόνο τότε μπορεί να τους αποδοθεί πράγματι η ιδιότητα του πολίτη και συνακόλουθα και η ιθαγένεια."[..] Ως προς το θέμα της αναδιατύπωσης της παραγράφου, που αφορά την ιθαγένεια και εγώ θεωρώ ότι και έτσι όπως είναι, ύστερα από μία αρκετά κοπιώδη ερμηνεία, μπορείς να καταλήξεις ότι η ιθαγένεια αυτή τώρα δεν υπάρχει και μπορεί να δοθεί μόνο εάν πληρωθούν οι προϋποθέσεις. Με ερμηνεία, μπορείς να καταλήξεις σ’ αυτό, γιατί λέει: "Μετά τη λήξη της ισχύος αυτού του ιδιότυπου καθεστώτος...", του οποίου η ιδιοτυπία συνίστατο ακριβώς εις το ότι επειδή είχε το θρόνο, είχε και την ιθαγένεια. Τώρα, δεν έχει πια το θρόνο. Άρα, έχει χάσει και την ιθαγένεια. Μιλάω σαν ερμηνευτής, υποστηρίζοντας την ελληνική θέση προ ενός, αν θέλετε, φόρουμ, που μπορεί να αντιμετωπίζει σχετικά ερωτήματα. Από αυτό, το συλλογισμό βγαίνει το επιχείρημα ότι, άρα έχει συντελεσθεί η απώλεια της ιθαγένειας. Εάν δεν έχουν συντρέξει οι προϋποθέσεις, ούτε αναγνωρίζεται ούτε αποδεικνύεται η ύπαρξη ιθαγένειας. Άρα, πάλι συμπερασματικά, μπορείς να καταλήξεις, στη θέση, ότι δεν υπάρχει σήμερα η ελληνική ιθαγένεια. [..] Να σβήσουμε το άρθρο "η" και να πούμε "ελληνική ιθαγένεια στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ και τα μέλη της οικογένειάς του" και μετά την ενδιάμεση φράση για την ιδιότυπη νομική κατάσταση συνεχίζουμε "αναγνωρίζεται και αποδεικνύεται μόνο εφόσον..." όπως έχει. Νομίζω ότι έτσι μένουμε στο αρχικό κείμενο, με τη διαγραφή όμως του άρθρου "η" γίνεται φανερό ότι δεν διατηρεί την παλιά του ιθαγένεια "και αυτή αναγνωρίζεται", αλλά λέμε "ελληνική ιθαγένεια αναγνωρίζεται". Δεν το συνδέουμε με το παρελθόν. Η διατύπωση αυτή είναι το αυγό του Κολόμβου. Δεχθείτε το και θα προστατευθεί η ρύθμιση από παρεξηγήσεις, οι οποίες μπορεί, πραγματικά, αδίκως να μειώσουν τη σημασία της εργασίας που συντελείται αυτήν τη στιγμή."
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποδέχτηκε την συλλογιστική του Μαγκάκη ότι ο Γλύξμπυργκ και η οικογένειά του δεν είχαν την ιθαγένεια (πρακτικά σελ. 50)
"ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (Υφυπ. Προεδρίας της Κυβέρνησης): Εξήγησα στην αγόρευσή μου επί της αρχής, ότι πρόκειται για μια ρύθμιση μεταβατικού χαρακτήρα, που μας επιτρέπει να μετακινηθούμε από το ειδικό καθεστώς που ίσχυε επί Βασιλευόμενης Δημοκρατίας, στο κοινό καθεστώς, για τα πρόσωπα αυτά καθεστώς στο οποίο υπάγονται όλοι οι Έλληνες πολίτες. Υπό την έννοια αυτή, θα μπορούσε να γίνει δεκτή κι αυτή η νομοτεχνική διατύπωση, δηλαδή θα μπορούσε να αφαιρεθεί το άρθρο και να γίνει "ελληνική ιθαγένεια στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ και τα μέλη της οικογένειάς του..." όπως το ανέγνωσε προηγουμένως ο κ. Μαγκάκης. [..] Διαβάζω το πρώτο εδάφιο της αναδιατύπωσης της παρ. 5 του άρθρου 6: "Ελληνική ιθαγένεια στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ και στα μέλη της οικογενείας του, μετά τη λήξη της ισχύος του ιδιαίτερου νομικού καθεστώτος που διέπει την ιθαγένειά τους πριν τη μεταβολή της μορφής του πολιτεύματος, αναγνωρίζεται και αποδεικνύεται μόνον εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις". Κατά τα λοιπά, η διατύπωση είναι όπως αναγνώστηκε από τον Υπουργό των Οικονομικών. Νομίζω ότι είναι ευρηματικό και πρέπει να συγχαρώ τους κυρίους συναδέλφους."
Αλλά και ο Αλέκος Παπαδόπουλος είχε είχε υποστηρίξει πως η λέξη "αναγνωρίζεται" δεν έχει την έννοια ότι οι Γλύξμπουργκ έχουν ήδη την ιθαγένεια (πρακτικά σελ. 45)
Κύριε Λεντάκη, κατανοούμε ότι δεν είσαστε νομικός και δίνετε τις αυθαίρετες, νομικά, ερμηνείες σας στηριζόμενος στη λογική της γλώσσας και ιδιαίτερα της νεοελληνικής. Στη νομική επιστήμη η λέξη "αναγνώριση και απόδειξη" δεν έχει την έννοια με την οποία μιλάμε συνήθως ή περιγράφουμε κάποια γεγονότα. Στη νομική επιστήμη "αναγνώριση" δε σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει κάποιο δικαίωμα, που ερχόμαστε να το διαγνώσουμε και να το αναγνωρίσουμε με πανηγυρικό τύπο. "Αναγνώριση" έχει την έννοια της διάπλασης μιας νομικής σχέσης, που δημιουργεί και προσδίδει στη συγκεκριμένη περίπτωση μία νέα νομική ιδιότητα. Αυτά είναι στοιχειώδη νομικά που οποιοσδήποτε σύμβουλός σας που φαντάζομαι ότι θα έχετε πολλούς και καλούς στο κόμμα σας, μπορεί να σας δώσει. Να μην μπλέξουμε σ’ αυτά δεν έχει τίποτε σχέση με όλα αυτά που είπατε"
Η βούληση του ιστορικού νομοθέτη ήταν ότι οι Γλύξμπουργκ δεν έχουν την ιθαγένεια και ότι η αναγνώριση δεν ισοδυναμεί με δικαίωμα το οποίο ήδη κατέχουν. Η ερμηνεία που έδωσε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Θανάσης Μπαλέρμπας είναι κόντρα στην βούληση του ιστορικού νομοθέτη.
Update 26.12.2024: Η κρίση είναι ad hoc
Ακούστηκαν στον δημόσιο διάλογο σαθρά επιχειρήματα όπως ότι και ο Μιχαήλ είχε χρησιμοποιήσει το επώνυμο "Ντε Γκρες" ή ότι ήδη κάποιοι Έλληνες πολίτες έχουν ως επώνυμο το "Βασιλιάς" ή το "Πρίγκιπας" ή το "Έλληνας" ή άλλα συναφή επώνυμα. Η επιχειρηματολογία αυτή χρησιμοποιείται για να κανονικοποιήσει το επώνυμο το οποίο επέλεξαν.
Πράγματι, μπορεί να υπάρχουν επώνυμα τα οποία μοιάζουν να παραπέμπουν σε τίτλους ευγενείας. Ωστόσο, δεν καθίστανται ως εκ της υπάρξεώς τους αξιολογικώς ουδέτερα. Η κρίση γίνεται ad hoc ήτοι κρίνεται από τον συγκεκριμένο φορέα τους εάν περιέχουν κάποια φόρτιση και εάν υποδηλώνουν την αντίθεσή τους στην ελληνική συνταγματική τάξη.
Κανένας από τους πολίτες οι οποίοι είναι φορείς των παραπάνω επωνύμων, δεν έχει αξιώσεις να βασιλεύσει στην Ελλάδα. Για αυτούς είναι πράγματι αξιολογικώς ουδέτερο το επώνυμο το οποίο έχουν και δεν καταστρατηγεί το άρθρο 4 παρ. 7 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι τίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες. Το ίδιο ισχύει και για τον Μιχαήλη ο οποίος (εάν ισχύει ότι είχε επιλέξει πρώτος το "Ντε Γκρες") δεν είχε διεκδικήσεις για τον θρόνο ήδη από το 1965. Ο Μιχαήλ είχε αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο και δεν είχε απασχολήσει για πολιτειακά ζητήματα.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους γιους του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ οι οποίοι εξακολουθούν να συστήνονται στο κοινό ως "ελληνική βασιλική οικογένεια" στον ιστότοπό τους.
Το επώνυμο το οποίο επέλεξαν δεν είναι αξιλογικώς ουδέτερο μόνο και μόνο επειδή το είχε επιλέξει ο Μιχαήλ, όπως και οι ίδιοι αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους. Εάν επέλεγαν το επώνυμο "Βασιλιά" θα ήταν επιτρεπτό μόνο και μόνο επειδή είναι ένα επώνυμο το οποίο έχουν ήδη κάποιοι Έλληνες πολίτες? Η απάντηση είναι αρνητική διότι η κρίση είναι ad hoc. Κρίνεται από τον φορέα τους.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο η καταστρατήγηση του άρθρου 4 παρ. 7 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι τίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες. Το άρθρο 6 παρ. 5 του Ν. 2215/1994, ορίζει ότι πρέπει να δηλώσουν ενώπιον του ληξίαρχου Αθηνών ότι αποδέχονται και αναγνωρίζουν το Πολίτευμα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974 με το οποίο καθορίστηκε, κατά τρόπο μη υποκείμενο σε μεταβολή, η μορφή του πολιτεύματος καθώς και ότι παραιτουνται ρητά και ανεπιφύλακτα από κάθε είδους διεκδίκηση που συνδέεται με την κατά το παρελθόν άσκηση πολιτειακού αξιώματος ή της κατοχής τίτλου. Η επιλογή του επωνύμου δείχνει ότι η δήλωση που έκαναν στο Ληξιαρχείο Αθηνών δεν ήταν ειλικρινής και ότι δεν αποδέχονται το δημοκρατικό πολίτευμα. Με το επώνυμο "Ντε Γκρες" αυτο-ακυρώνουν την δήλωσή τους. Επομένως, δεν είναι μόνο το ζήτημα των τίτλων ευγενείας αλλά και ότι εν τοις πράγμασι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου για να τους χορηγηθεί ιθαγένεια. Αυτό όμως δεν το είχε ο Υπουργός Εσωτερικών. Ίσως φταίει ότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, είχε συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις οι οποίες έγιναν από πριν. Πώς θα κάνει έλεγχο νομιμότητας κάποιος ο οποίος συνέπραξε στην διαμόρφωση των πραγμάτων?
Στην από 23.12.2024 ανακοίνωσή τους υπογράφουν ως "πρώην Βασιλική Οικογένεια της Ελλάδος". Ξέχασαν όμως να το κάνουν αυτό και στον τίτλο του ιστότοπού όπως επίσης ξέχασαν να γράψουν δημοσίως την πίστη τους στο δημοκρατικό πολίτευμα. Θα μπορούσαν να κάνουν μία δημόσια δήλωση ότι αποδέχονται το δημοκρατικό πολίτευμα και ότι οι ίδιοι είναι παντελώς αντίθετοι στο ενδεχόμενο της παλινόρθωσης της μοναρχίας. Δεν αρκεί η δήλωσή τους στο Ληξιαρχείο Αθηνών για να κόψει τις ελπίδες των νοσταλγών της μοναρχίας ότι "κάτι κινείται". Όσο δεν το κάνουν, "κλείνουν το μάτι" στους νοσταλγούς της μοναρχίας, στους φιλόδοξους και στους ανυπόμονους.
Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
"Είμαστε συγκινημένοι που μετά από τριάντα χρόνια έχουμε και πάλι την ελληνική ιθαγένεια. Η στέρηση της ιθαγένειάς μας, με τον νόμο του 1994, μας κατέστησε ανιθαγενείς με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο ατομικών δικαιωμάτων αλλά και συναισθηματικής δοκιμασίας. Ο πατέρας μας και η οικογένειά μας σεβαστήκαμε απόλυτα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 1974. Η πρόβλεψη όμως του νόμου του 1994 για το θέμα της ιθαγένειας, προϊόν της τότε πολιτικής συγκυρίας, δεν άρμοζε προς έναν τέως αρχηγό του ελληνικού κράτους και ένα θεσμό που υπηρέτησε πιστά τη χώρα. Ο θάνατος του πατέρα μας έκλεισε έναν κύκλο. Προϋπόθεση για την επιστροφή της ιθαγένειάς μας, ήταν να δηλώσουμε επώνυμο και επιλέξαμε αυτό που είχε επιλέξει και ο αποθανών θείος μας, Μιχαήλ Ντε Γκρες και είναι ό,τι πιο οικείο σε εμάς, αφού ουδέποτε η οικογένειά μας είχε επώνυμο. Στα χρόνια που στερηθήκαμε την ιθαγένεια μας, ζήσαμε με το καθήκον και την τιμή να υπηρετούμε την πατρίδα μας με πίστη και αφοσίωση απ’ όπου και αν βρισκόμασταν, με όλες μας τις δυνάμεις. Οι ίδιες αρχές θα συνεχίσουν να καθορίζουν την πορεία της οικογένειάς μας". Γραφείο πρώην Βασιλικής Οικογένειας της Ελλάδος – 23.12.2024
Update 26.12.2024 Διαφωνία Αλιβιζάτου με το "Ντε Γρες"
Σε άρθρο του στην Καθημερινή την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024, ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος διατυπώνει την άποψη ότι οι Γλύξμπουργκ πρέπει να επιλέξουν κανονικό επώνυμο κι όχι κάποιο το οποίο παραπέμπει σε τίτλους ευγενείας. Τονίζει δε ότι ως δικλίδα ασφαλείας, ο Υπουργός Εσωτερικών ελέγχει την συνδρομή των πρϋποθέσεων του άρθρου 6 παρ. 5 του Ν. 2215/1994.
Ενόψει της απαγόρευσης από το Σύνταγμα των τίτλων «ευγενείας ή διάκρισης» (άρθρο 4 παρ. 7), είναι προφανές ότι τα μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας οφείλουν να επιλέξουν κανονικό επώνυμο. Δεν μπορούν, με άλλα λόγια, να αυτοχαρακτηρισθούν ως «πρίγκιπες», ούτε ως «τέως πρίγκιπες», ο δε πρωτότοκος γιος του τέως βασιλιά οφείλει να ξεχάσει το διακριτικό «διάδοχος» (του όποιου θρόνου). Ως ασφαλιστική δικλίδα προβλέπεται ότι ο υπουργός Εσωτερικών διαπιστώνει με απόφασή του τη συνδρομή των ως άνω προϋποθέσεων (άρθρο 6 παρ. 5 ν. 2215/1994).
Ακολουθήστε μας στο BlueSky, στο mastodon, στο twitter και στο Facebook
