Ακολουθήστε μας στο BlueSky, στο mastodon, στο twitter και στο Facebook
Δεν ερευνάται κανείς πολιτικός
Όπως ήδη αναλύεται στο άρθρο μας Τέμπη: Όχι, η δικαιοσύνη ΔΕΝ κάνει έρευνα για τον Καραμανλή, ούτε είναι προαπαιτούμενο για να του ασκήσει δίωξη η Βουλή, η δικαστική εξουσία όχι απλώς δεν εξετάζει τυχόν ποινικές ευθύνες πρώην υπουργών για το έγκλημα των Τεμπών αλλά το ίδιο το άρθρο 86 του Συντάγματος της το απαγορεύει να το κάνει. Δεν είναι δηλαδή το πρόβλημα ότι δεν γίνεται δικαστική έρευνα για πολιτικά πρόσωπα αλλά ότι απαγορεύεται να γίνει. Απαγορεύεται στους δικαστικούς να ελέγξουν ενδεχόμενες ευθύνες πολιτικών προσώπων.
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τα κυβερνητικά στελέχη που λένε "αφήστε την δικαιοσύνη να κάνει την δουλειά της" για να παραπλανήσουν την κοινωνία ότι δήθεν είμαστε σε αναμονή του τί θα δείξει η δικαστική έρευνα. Γνωρίζουν ότι δεν είναι δουλειά της δικαστικής εξουσίας να ερευνήσει ενδεχόμενες ευθύνες τους. Ξέρουν μετά βεβαιότητας ότι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι και γαλήνιοι διότι τελούν σε καθεστώς εξαίρεσης από οποιαδήποτε ευθύνη. Έχουν την βεβαιότητα ότι τίποτα και κανένας δεν τους ακουμπάει. Δεν φοβούνται τίποτα. Διαβάστε το άρθρο μας Τέμπη: Συγκάλυψη, Παραπληροφόρηση, Ευθύνη υπουργών, Βουλευτική ασυλία και Παραγραφή.
Ακόμα όμως κι αν επιτρέπονταν στην δικαστική εξουσία να ελέγξει τυχόν ποινικές ευθύνες πρώην υπουργών, αυτή θα το έπραττε?
Μάλλον για το αντίθετο είναι βέβαιοι οι πολίτες. Ότι ακόμα κι αν δεν απαγορεύονταν, θα βρίσκονταν δικαστικοί λειτουργοί πρόθυμοι να θυσιάσουν την συνείδηση τους και την εξουσία που τους εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός να ασκούν δικαιοδοτικά καθήκοντα στο όνομα του (Σ26 παρ 3). Γνωρίζουν ότι το δόγμα της "αυστηροποίησης", των "παραδειγματικων ποινών" και του ηθικού πανικού, αφορά τα λεγόμενα "μικρά ψάρια" και την ποινικοποίηση της φτώχειας. Γνωρίζουν ότι εξαιρούνται οποιασδήποτε ευθύνης οι νομοθέτες και οι κυβερνητικοί, που φέρνουν με μεγαλοστομίες νόμους για "αυστηρότερες ποινές" καθώς κι ότι αυτή η εξαίρεση επιτυγχάνεται με την σύμπραξη των θεσμών εκείνων που θα έπρεπε να λειτουργούν ακριβώς αντίθετα, δηλαδή ως αντίβαρα στην αυθαιρεσία. Συγγενείς και κοινωνία γνωρίζουν ότι όταν οι πολιτικοί μιλούν περί ατιμωρησίας, εννοούν την ατιμωρησία των άλλων κι όχι των ίδιων. Οι ίδιοι εξαιρούνται, όχι απλώς των νόμων, αλλά γενικότερα οποιασδήποτε ευθύνης. Είναι διάχυτη η ανησυχία στους πολίτες ότι κάθε εποχή έχει τον δικό της Κόλλια και για τον λόγο αυτό δεν εμπιστεύονται την δικαστική εξουσία.
Από την άλλη, η ανησυχία των πολιτικών είναι ότι κάθε εποχή έχει τον δικό της Σαρτζετάκη, Δελλαπόρτα και Ντεγιάννη, οι οποίοι θα σπάσουν το καθεστώς εξαίρεσης των "υψηλά ιστάμενων" που έχουν μάθει να μην λογοδοτούν. Ότι υπάρχει μία στο τόσο το ενδεχόμενο να πάψουν να απολαμβάνουν την ιδιότυπη ασυλία την οποία πιστεύουν ότι δικαιούνται "ελέω Θεού", ένεκα του ότι δεν είναι κοινοί θνητοί σαν τους υπόλοιπους. Έχουν μάθει να μην έχει κόστος η άσκηση της εξουσίας παρά μόνο ωφέλη. Το έχουν συνηθίσει τόσο πολύ αυτό το ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης που ενδέχεται να έχουν πιστέψει ότι κάπου είναι γραμμένο. Και πράγματι ήταν γραμμένο. Στο αυτοκρατορικό δίκαιο του μεσαίωνα (Ο βασιλεύς τοις νόμοις ουχ υπόκειται). Δυσκολεύονται να εμπεδώσουν ότι όλες οι εξουσίες, ακόμα και η δικαστική, δεν πηγάζουν από τους ίδιους αλλά από τον λαό (Σ1 παρ. 3) κι ότι συμβαίνει πού και πού να λογοδοτούν.
Οι ποινικές ευθύνες
Στο έγκλημα των Τεμπών, μια αλυσίδα από ισοδύναμα αίτια οδήγησε σε μία αδιανόητη τραγωδία. Το μόνο που μπορεί να διαφέρει στα αίτια αυτά είναι ο βαθμός της υπαιτιότητας των εμπλεκομένων προσώπων κι όχι η προσφορότητά τους ως προς την επέλευση του αποτελέσματος.
Ο κυβερνητικός ισχυρισμός ότι ο σταθμάρχης ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος δεν πείθει. Υποτίμησαν την κοινωνία και δεν υπολόγισαν ότι δεν χρειάζεται να έχουν οι πολίτες νομική κατάρτιση για να αντιληφθούν ότι η ύπαρξη ενός δράστη δεν αποκλείει την ύπαρξη συνυπεύθυνων προσώπων.
Δεν χρειάζεται να γνωρίζουν οι πολίτες την θεωρία του ισοδύναμου των όρων για να καταλάβουν ότι ήταν εξίσου αιτιώδης για την επέλευση της τραγωδίας η παράλειψη των κυβερνητικών να ενεργήσουν ό,τι ήταν αναγκαίο για την εγκατάσταση ηλεκτρονικών συστημάτων αποφυγής συγκρούσεων. Δεν χρειάζεται να ξέρουν ποινικό δίκαιο για να καταλάβουν ότι, με πιθανότητα που προσεγγίζει την βεβαιότητα, εάν είχα εγκατασταθεί τα συστήματα αυτά, η τραγωδία θα είχε αποφευχθεί. Η κοινωνία έχει αντιληφθεί την αιτιώδη σχέση μεταξύ της μεταφοράς του "ύποπτου φορτίου" της εμπορικής αμαξοστοιχίας και των θανάτων από την φωτιά.
Κοινωνία και συγγενείς έχουν αντιληφθεί τα παραπάνω και ζητούν δικαίωση.
Η συγκάλυψη
Η μιντιακή υπεροπλία της κυβέρνησης και η δημοσιογραφική αυλή που την πλαισιώνει και είναι πρόθυμη να κάνει την ανθρώπινη ασπίδα, πότισε το δέντρο της αλαζονείας τους. Έγιναν τόσο υπερόπτες που πίστεψαν ότι μπορούσαν να κρύψουν κάτω από το χαλί τις όποιες ευθύνες, χωρίς να χρειαστεί ποτέ να λογοδοτήσουν.
Διορίστηκε δήθεν υπουργός μεταφορών ο Γεραπετρίτης και συγκροτήθηκε ad hoc επτιροπή διερεύνησης ώστε να μην διερευνηθεί ενδελεχώς ο χώρος του συμβάντος. Η επιτροπή αυτή κατέθεσε πόρισμα το οποίο δεν άγγιξε το ζήτημα της έκρηξης και τους θανάτους οι οποίοι οφείλονταν στην φωτιά. Μίλησαν με θράσος για δήθεν τοπική τηλεδιοίκηση.
Αυτή η αλαζονεία φάνηκε ξεκάθαρα και στην συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας το τριήμερο 26-28 Μαρτίου 2024 κατά την οποία η κυβερνητική πτέρυγα βουλευτών ένιωσε την ανάγκη να χειροκροτήσει 161 φορές. Τις 54 φορές χειροκρότησαν τον Μητσοτάκη και μάλιστα τις 6 από αυτές χειροκρότησαν "όρθιοι και ζωηρά" όπως γράφουν γλαφυρά τα πρακτικά της Βουλής. Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί, όχι μόνο δεν βλέπουν τους εαυτούς τους ως απολογούμενους αλλά πιστεύουν ότι είναι και άξιοι χειροκροτημάτων. Μπορεί να ονειρεύονται και άγαλμα. Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο μας Τέμπη: Πίσω από τις λέξεις της πρότασης δυσπιστίας.
Ο ισχυρισμός ότι το μπάζωμα ήταν θεωρία συνωμοσίας έπεσε στο κενό. Η χυδαιότητα ότι όσοι μιλούν για μπάζωμα είναι για τα μπάζα, που είπε ο Υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης θα τον συνοδεύει και θα τον χαρακτηρίζει για την υπόλοιπη ζωή του αλλά και ιστορικά μετά θάνατον.
Την ίδια ημέρα που ξεκίνησε η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στην Βουλή, την Τρίτη 26 Μαρτίου 2024, η εισαγγελέας πλημμελειοδικών Λάρισας, ως μη όφειλε και καθ' υπέρβαση της αρμοδιότητάς της, αρχειοθέτησε την έγκληση των των συγγενών για το μπάζωμα, στο σκέλος που αφορούσε υφυπουργούς της κυβέρνησης. Από την στιγμή που η έγκληση αυτή αφορούσε σε μέλη της Κυβέρνησης, η εισαγγελέας πλημμελειοδικών έπρεπε να την έχει διαβιβάσει στην Βουλή αντί να την διερευνήσει. Πολλώ δε μάλλον να την αρχειοθετήσει. Πάλι όμως οι συγγενείς ήταν εκείνοι που έσωσαν την κατάσταση και έκαναν προσφυγή κατά της απορριπτικής διάταξης ενώπιον του εισαγγελέα εφετών και με τον τρόπο αυτό εμπόδισαν το "μπάζωμα" των ευθυνών.
Οι δικογραφίες για το μπάζωμα, τις οποίες έσωσαν οι συγγενείς από την αρχειοθέτηση, πήγαν στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου την 1η Μαΐου 2024 για να τις διαβιβάσει στην συνέχεια στην Βουλή.
Παρά το γεγονός ότι νομικά δεν προβλέπεται η διαβίβαση, διά του Αρείου Πάγου, στην Βουλή των δικογραφιών που αφορούν σε υπουργούς, παρέμειναν στα συρτάρια του ανωτάτου δικαστηρίου για 21 ημέρες. Κάποιος καλόπιστος μπορεί να πίστευε ότι η καθυστέρηση ήταν δικαιολογημένη για να κάνει ο Άρειος Πάγος τον απαραίτητο έλεγχο της δικογραφίας. Ωστόσο, υπενθυμίζεται ότι απαγορεύεται στην δικαστική εξουσία να κάνει οποιοδήποτε διεύρυνση ή "έλεγχο". Αυτή η απαγόρευση ισχύει και για τον Άρειο Πάγο. Με απλά λόγια, δεν είχε κάτι να κάνει ο Άρειος Πάγος ώστε να δικαιολογείται η καθυστέρηση.
Τελικά, ο Άρειος Πάγος διαβίβασε την δικογραφία στην βουλή την Πέμπτη 23 Μαΐου 2024. Κατά διαβολική "σύμπτωση", η καθυστέρηση του Αρείου Πάγου βόλεψε πολύ την κυβέρνηση, η οποία έκλεισε την Βουλή την επόμενη ημέρα. Δηλαδή, στις 23 Μαΐου διαβίβασε ο Άρειος Πάγος την δικογραφία για το μπάζωμα στην Βουλή και η Βουλή στις 24 Μαΐου έκλεισε για ευρωεκλογές.
Θεσμικά όμως, η κυβέρνηση δεν έχει την εξουσία να διατάξει το κλείσιμο της Βουλής. Τύποις και ουσία, η αρμοδιότητα αυτή ήταν του Προέδρου της Βουλής δηλαδή του Τασούλα.
Οι δικογραφίες για το μπάζωμα που διαβίβασε ο Άρειος Πάγος στην βουλή, όχι απλά έμειναν στο συρτάρι του Προέδρου της Βουλής κου Τασούλα για να πάει η Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024 χωρίς την "ενόχληση" των Τεμπών αλλά χρειάστηκε να γίνει και η 2η μεγαλύτερη διακοπή εργασιών της Βουλής πριν από εκλογές, των τελευταίων 40 ετών. Η Βουλή διέκοψε τις εργασίες της για 20 ολόκληρες ημέρες από την Παρασκευή 24 Μαΐου 2024 έως και τις 13 Ιουνίου 2024.
Τίποτα από αυτά δεν ανέδειξε στην συνέχεια η αντιπολίτευση, η οποία είχε στο νου της την εκλογική μάχη κι όχι την μάχη για δικαίωση. Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο μας Τέμπη: Κλείσιμο Βουλής & δικογραφία για το μπάζωμα - Ρεκόρ διακοπής των τελευταίων 40 ετών.
Είναι λοιπόν απολύτως βάσιμη η υπόθεση πως έχει κινητοποιηθεί ένας μηχανισμός που φτάνει μέχρι την κυβέρνηση ή και εκπορεύεται αυτήν, για να συγκαλύψει τις ευθύνες των εμπλεκομένων προσώπων.
Η συγκάλυψη δεν είναι άνευ ποινικής σημασίας. Συνιστά ένα δεύτερο έγκλημα με την κυριολεκτική έννοια του όρου ήτοι το ποινικό αδίκημα της υπόθαλψης του άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα.
Επομένως, δεν είναι ένα αλλά τουλάχιστον δύο τα εγκλήματα τα οποία πρέπει να ερευνηθούν.
Η απελπιστική αντιπολίτευση
Η αντιπολίτευση δεν μπορεί να κάνει τίποτα όσο δεν διαθέτει την πλειοψηφία στην Βουλή. Ποινική δίωξη σε πρώην υπουργούς μπορεί να ασκήσει μόνο η Βουλή με τουλάχιστον 151 ψήφους, κατά το άρθρο 86 του Συντάγματος.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι η αντιπολίτευση δεν διαθέτει την πλειοψηφία στην παρούσα φάση αλλά και ότι δεν πρόκειται να την αποκτήσει στο προσεχές μέλλον, όπως όλα δείχνουν. Τα όποια εγκλήματα είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα μείνουν ατιμώρητα και θα παραγραφούν. Συνεπώς, δεν μπορούν οι συγγενείς και η κοινωνία να βασιστούν στην αντιπολίτευση για να δώσει λύση.
Δεν μπορούν όμως να βασίζονται στην αντιπολίτευση όχι μόνο επειδή αυτή δεν μπορεί να κάνει τίποτα αλλά και επειδή δεν θέλει.
Στελέχη της αντιπολίτευσης έχουν ανακοινώσει κατά καιρούς ενέργειες οι οποίες όχι μόνο δεν είναι υπέρ της απόδοσης ευθυνών αλλά αντιθέτως είναι προς την κατεύθυνση της συγκάλυψης.
Τέτοια ενέργεια ήταν για παράδειγμα η ανεπεξέργαστη εξαγγελία του Νίκου Παππά του ΣΥΡΙΖΑ την 11η Οκτωβρίου 2024 ότι θα καταθέσει πρόταση σύστασης προανακριτικής επιτροπής.
Στο άρθρο μας Τέμπη: Του κεφαλιού τους στον ΣΥΡΙΖΑ - Εξήγγειλαν προανακριτική επιτροπή χωρίς συνεννόηση με τους συγγενείς εξηγούμε γιατί η κατάθεση και η απόρριψη μιας πρότασης για σύσταση προανακριτικής επιτροπής μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα και να θάψει οριστικά τις τυχόν ποινικές ευθύνες πρώην υπουργών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει κάνει αυτό όχι μία αλλά δύο φορές. Την Παρασκευή 26 Απριλίου 2024, με ανακοίνωσή τους, είχαν εξαγγείλει και πάλι ότι θα ζητήσουν την σύσταση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης για το μπάζωμα των Τεμπών, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει ότι διαθέτουν την πλειοψηφία. Δεν είχαν εξασφαλίσει καν την σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι και δεν μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους.
Οι συγγενείς είναι η μοναδική ελπίδα
Η κοινωνία έχει μόνο τους συγγενείς των θυμάτων και οι συγγενείς των θυμάτων έχουν μόνο την κοινωνία. Κανείς από αυτούς δεν είναι ζητιάνος για να ζητιανεύει δικαίωση. Δεν χρειάζονται άλλους, για να κάνουν όσα οι ίδιοι μπορούν να κάνουν μόνοι τους.
Η μόνη, λοιπόν, εφικτή λύση είναι να δείξει η κοινωνία εμπιστοσύνη στους συγγενείς των θυμάτων και οι συγγενείς των θυμάτων, ενωμένοι, να στηριχθούν στην κοινωνία και όλοι μαζί να φέρουν την κάθαρση.
Μόνο εάν η κοινωνία παροτρύνει και πείσει τους συγγενείς των θυμάτων να αναβαθμίσουν το επίπεδο του αγώνα τους μπορεί να υπάρξει λύση. Μόνο οι ίδιοι οι συγγενείς μπορούν να θέσουν πολιτικά πρόσωπα ενώπιον των ευθυνών τους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό χωρίς αυτοδικία και βεντέτες?
Με τον μοναδικό τρόπο που φοβάται η παρούσα κυβέρνηση: Οι συγγενείς των θυμάτων πρέπει να κερδίσουν εθνικές εκλογές, να πάρουν ευρεία πλειοψηφία, να σχηματίσουν κυβέρνηση ειδικού σκοπού και να εφαρμόσουν οι ίδιοι το άρθρο 86 του Συντάγματος. Οι συγγενείς πρέπει να εκλέξουν τουλάχιστον 151 βουλευτές και να στείλουν τους πρώην υπουργούς σε ειδικό δικαστήριο. Όχι μόνο για τα Τέμπη αλλά και για τις υποκλοπές.
Αφού δεν το έκαναν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ας το κάνει η κοινωνία με τους συγγενείς των θυμάτων. Δεν υπάρχει πλέον σημείο επιστροφής. Δεν μπορούν πλέον οι επαγγελματίες πολιτικοί να κάνουν κάτι. Δεν μπορούν να πάρουν κάποια προωτοβουλία η οποία να είναι έντιμη. Δεν μπορούν όσοι είναι μέρος του προβλήματος να δώσουν τη λύση.
Στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι αυτό είναι το μοναδικό σενάριο που μπορεί να τους θέσει ενώπιον των ευθυνών τους και για τον λόγο είναι και το μόνο που φοβούνται. Ξέρουν πολύ καλά ότι η κυβέρνηση των συγγενών θα είναι κυβέρνηση "καμικάζι" που δεν έχει εξαρτήσεις και δεν την νοιάζει το πολιτικό κόστος. Που δεν έχει ανάγκη απο κρατική χρηματοδότηση και τραπεζικά δάνεια. Που δεν έχει τίποτα να φοβάται και δεν χρωστάει σε κανένα. Που δεν έχει κομματικούς στρατούς να διορίσει. Είναι οι μόνοι που μπορούν να κινητοποιήσουν όσους είχαν επιλέξει συνειδητά την αποχή στις προηγούμενς εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν πράξη την αλλαγή.
Αυτός είναι ο λόγος που έσπευσαν προκαταβολικά οι κυβερνητικοί να κατηγορήσουν τους συγγενείς των θυμάτων ότι κάνουν πολιτική. Για να μπορούν να τους κατηγορήσουν αργότερα εάν τολμήσουν να ζητήσουν δικαίωση. Είναι κίνηση πανικού και φόβου αυτό.
Φυσικά και θα κατηγορηθούν από τους εκπροσώπους της φαυλότητας ότι άφησαν τον θρήνο για να κάνουν πολιτική. Ας πρόσεχαν όσοι θα τα πουν αυτά. Οι συγγενείς και η κοινωνία δεν έχουν να απολογηθούν σε κανέναν για τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν στον αγώνα τους. Πολλώ δε μάλλον στους ελέω θεού ανεύθυνους επαγγελματίες της πολιτικής. Αυτοί χρωστούν εξηγήσεις στην κοινωνία και στους συγγενείς κι όχι το ανάποδο.
Οι συγγενείς πρέπει να δημιουργήσουν το δικό τους όχημα και με τις αξίες της δημοκρατίας, της ισονομίας και της να ζητήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών. Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να μην κατέβουν στις επόμενες εκλογές και να καλέσουν τους ψηφοφόρους τους να υποστηρίξουν τους συγγενείς. Αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό διότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι θα βάλουν μπροστά το συμφέρον της κοινωνίας κι όχι το κομματικό τους συμφέρον. Αυτό δεν μπορούν και δεν θέλουν να το κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν μπορούν να το κάνουν κόμματα των οποίων την θεματολογία την υπαγορεύουν οι δημοσκοπήσεις κι όχι οι ανάγκες της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ έχει να κυβερνήσει μια δεκαετία και τα στελέχη του είναι πεινασμένα για εξουσία που έχουν την διάθεση να βάλουν πλάτη στην ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να θρέψει τόσα στόματα από την κρατική χρηματοδότηση και παίζει το παιχνίδι της φανταστικής καρέκλας της κεντροαριστεράς. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ονειρεύονταν την ίδια στην Βουλή και τον μπαμπά της για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Κασσελάκης ίσως να είναι ο μόνος που δεν θα έχει πρόβλημα διότι δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός ακόμα. Το ΚΚΕ είναι ένα συστημικό κόμμα που δεν μπορεί να μείνει εκτός συστήματος.
Οι συγγενείς έχουν έργο μπροστά τους. Πρέπει να στείλουν σε ειδικό δικαστήριο τα Τέμπη, τις υποκλοπές και τυχόν άλλα σκάνδαλα. Πρέπει να αναθεωρήσουν το Σύνταγμα και να μην αφήνουν την Νέα Δημοκρατία να το κάνει. Επειδή η αναθεώρηση ολοκληρώνεται σε δύο βουλευτικές περιόδους (προτείνουσα Βουλή & αναθεωρητική Βουλή), πρέπει να κερδίσουν δύο διαδοχικές εκλογές. Είναι οι μόνοι που δεν έχουν εξαρτήσεις και μπορούν να σπάσουν τα καρτέλ της ακρίβειας στα οποία μας οδήγησαν οι επαγγελματίες της πολιτικής. Είναι οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τάξη στα ΜΜΕ και να ρυθμίσουν το τοπίο της ενέργειας. Μπορούν να πάρουν όλες εκείνες τις αποφάσεις που οι επαγγελματίες πολιτικοί παρουσιάζουν ως δήθεν δύσκολες.
Οι συγγενείς είναι ο αστάθμητος παράγων που μπορεί να κάνει την διαφορά και να τινάξει στον αέρα τους εκλογικούς υπολογισμούς της διαφθοράς. Είναι η μοναδική ελπίδα για κάθαρση και δικαίωση. Τα ΜΜΕ, τα συμφέροντα και οι επαγγελματίες πολιτικοί θα εξαπολύσουν έναν αδιανόητο πόλεμο λάσπης σε μια τέτοια προσπάθεια. Θα επιχειρήσουν να τους εξοντώσουν ηθικά, ίσως και φυσικά. Αλλά είναι οι μόνοι που μπορούν. Όσο έχουν ως ασπίδα τους τον λαό δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Είναι οι μόνοι, αλλά δεν είναι μόνοι.
Ακολουθήστε μας στο BlueSky, στο mastodon, στο twitter και στο Facebook
