Το 1973 ήταν μία χρονιά ορόσημο για τους νοσταλγούς της χούντας, πυκνή σε γεγονότα. Κατάληψη της Νομικής, εξέγερση του Πολυτεχνείου, κίνημα του ναυτικού, δημοψήφισμα και νέο "Σύνταγμα" ήταν μερικά μόνο από αυτά. Στο άρθρο αυτό παρουσιάζεται η πορεία μέχρι το "σύνταγμα" του 1973 και επιχειρείται να δοθεί μία απάντηση στα επιχειρήματα των νοσταλγών της χούντας περί δήθεν εκλογής του Παπαδόπουλου ως Προέδρου της "Δημοκρατίας" και πορείας προς την "δημοκρατία".
Η προσπάθεια των νοσταλγών της Χούντας να ξαναγράψουν την ιστορία βρίσκει εύφορο έδαφος στην άνοδο της ακροδεξιάς. Η προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας δεν είναι τωρινή αλλά ξεκίνησε την αμέσως επόμενη ημέρα από μακελειό στο Πολυτεχνείο και συνεχίζεται εντατικά μέχρι και σήμερα. Οι νοσταλγοί της Χουντας κανονικοποιήθηκαν και δεν είναι πλέον απομονωμένοι στο κοινωνικό περιθώριο όπου ανήκουν. Δεν είναι δακτυλοδεικτούμενοι, δεν ντρέπονται να κρύψουν την αμάθειά τους αλλά, αντιθέτως, διεκδικούν ευθαρσώς την ψήφο των πολιτών. Τα παραδοσιακά media τους προσκαλούν χωρίς να έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα που τους καθιστούν συνομιλητές τους. Η ευκολία με την οποία τους δίνουν βήμα για να αναπαράγουν το δηλητήριό τους, τους καθιστά ύποπτους. Τους κανονικοποιούν, τους απενεχοποιούν και τους κάνουν mainstream. Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και έχασαν την ζωή τους για την Δημοκρατία και την Ελευθερία.
